Nic dziwnego, że organy ścigania zaczynają interesować się tym zjawiskiem coraz mocniej, jest ono także przedmiotem zainteresowania władz państwowych, które starają się wprowadzić przepisy utrudniające lub uniemożliwiające wyłudzenia tego rodzaju.

Jak konkretnie wyglądają praktyki wyłudzenia podatku VAT? Przede wszystkim trzeba określić, czym dokładnie ten podatek jest. Otóż jest to tzw. podatek od towarów i usług, a to oznacza, że płacić go musi każdy, kto kupuje jakikolwiek towar lub zleca i przyjmuje jakąkolwiek usługę (wykonaną przez dowolny podmiot). Ponieważ podatek ten występuje w tak wielu transakcjach i usługach, jest bardzo szerokie pole do naruszeń przepisów lub oszustw w tej sferze.

Eksperci dzielą obecnie wyłudzenia podatku VAT na dwie podstawowe grupy. Pierwsza to przestępstwa dotyczące podatku należnego, tzn. takiego, który powinien być zapłacony automatycznie w ramach kupionego towaru lub wykonanej usługi. Druga grupa to zaś wyłudzenia podatku naliczonego i zwrotu podatku.

Obie grupy są do siebie zbliżone pod względem form wyłudzeń. Standardowo wyróżnia się tutaj pięć podstawowych metod. Pierwsza to tzw. fikcyjny wywóz, forma polegająca na deklarowaniu transportu, który nie opuszcza granic Polski, jako wywozu wewnątrzwspólnotowego UE lub eksportu. Ponieważ oba rodzaje transportu są obłożone podatkiem VAT w innej wysokości, różnica trafia na konto firmy, która deklaruje nieprawdziwy rodzaj transportu.

Druga metoda to pozorna czynność, która polega na podaniu nieprawdziwego towaru będącego przedmiotem transportu. Zwykle w deklaracjach zawyża się wartość transportowanego ładunku, co powoduje, że firmie należy się większy zwrot podatku lub większa, nienależna kwota od podmiotu zlecającego transport.

Zaniżenie podatku należnego polega z kolei na deklarowaniu usługi opodatkowaną zerową stawką, a faktycznie wykonywana jest usługa, od której podatek powinien być zapłacony.

Następna metoda polega na fałszowaniu miejsca wykonania usługi. Jest to sposób wyjątkowo prosty, z punktu widzenia oszustów, a wyjątkowo trudny do wykrycia z punktu widzenia organów skarbowych. Polega on po prostu na deklarowaniu wykonania danej czynności poza terytorium kraju, podczas gdy jest ona realizowana w Polsce.

Ostatnia metoda to tzw. fikcyjny brak podmiotowości. Polega to na tym, że oszust deklaruje dostawę towarów nie wymienionych w odpowiedniej ustawie, która decyduje, które towary i usługi objęte są tzw. krajowym odwrotnym obciążeniem.

Wszystkie te formy wyłudzeń są równie niekorzystne dla budżetu państwa i dlatego powinny być usilnie zwalczane. Pomimo, że, jak wspomniano wyżej, pewne czynności są podejmowane, wydaje się, że polskie władze powinny w tej sprawie zrobić więcej. Zwiększone wpływy mogłyby wydatnie poprawić stan budżetu Polski.

Za cenne wskazówki dziękujemy portalowi LawCenter.pl .

Udostępnij ten post: