Kiedy i w jaki sposób powinno się zbijać za wysoką temperaturę ciała?
Opublikowano: 30 stycznia 2021

Gorączka to podniesienie się temperatury ciała powyżej 38°C. Jest naturalną reakcją organizmu na obecność wirusów, bakterii, grzybów, alergenów i ciał obcych. Dzięki podwyższonej temperaturze ciało produkuje więcej przeciwciał i może skuteczniej bronić się przed patogenami. Kiedy gorączka wymaga interwencji? Jak obniżyć zbyt wysoką temperaturę ciała?

Kiedy zbijać gorączkę?

Gorączka od 38 do 39°C jest raczej korzystna dla organizmu, mobilizując go do walki z infekcją. Jeżeli chory dobrze ją znosi, nie należy jej zbijać. Jeśli jednak pacjent czuje się bardzo źle, można obniżyć temperaturę domowymi sposobami. Niebezpieczna dla organizmu staje się temperatura powyżej 39°C. Gorączka zaczyna osłabiać ciało i może prowadzić do odwodnienia. Mocno podwyższona temperatura wywiera też negatywny wpływ na mózg i układ krążenia. Gorączka wyższa niż 41°C może prowadzić do uszkodzenia białek w komórkach nerwowych.

Jeżeli zatem temperatura ciała przekracza 39°C, należy podjąć kroki w celu jej obniżenia. Gorączkę ponadto trzeba zbijać, gdy jest źle tolerowana przez chorego. Obniżanie podwyższonej temperatury zaleca się również w przypadku dzieci (mają one niewystarczająco dobrze wykształcony układ termoregulacyjny), ciężarnych, chorych na padaczkę i niewydolność układu krążenia.

Farmakologiczne środki na gorączkę

W przypadku podwyższonej temperatury ciała zaleca się zastosować leki na gorączkę. Najpopularniejszymi środkami są paracetamol i ibuprofen. Pierwszy z nich działa przeciwbólowo i przeciwgorączkowo. Wywołuje niewiele działań niepożądanych i można podawać go nawet bardzo małym dzieciom. Ibuprofen oprócz zwalczania bólu i gorączki działa przeciwzapalnie. Może wywoływać niepożądane dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Nadaje się do stosowania u dzieci od 3 miesiąca życia.

Innymi środkami na gorączkę dostępnymi bez recepty są preparaty zawierające kwas acetylosalicylowy (aspiryna) lub metamizol. Nie należy podawać ich dzieciom – mogą wywołać w ich przypadku groźne powikłania. Bezpieczną granicą, od której stosowanie wspomnianych leków u najmłodszych nie zagraża zdrowiu, jest odpowiednio 12 i 14 rok życia.

Domowe sposoby na zbicie wysokiej temperatury

Przy lekkiej gorączce albo by wesprzeć działanie leków w walce z mocno podwyższoną temperaturą ciała, można zastosować domowe sposoby na zbicie gorączki. Ulgę choremu mogą przynieść zimne okłady. Schładzają one krew przepływającą w miejscach, do których przyłożono kompres i  w ten sposób przyczyniają się do obniżenia temperatury ciała. Aby je przygotować, należy namoczyć ręcznik w zimnej wodzie albo zawinąć kostki lodu w bawełnianą pieluszkę lub ściereczkę. Okłady przykłada się do czoła, karku, pach, pachwin i łydek. Zamiast kompresów można zastosować zimną kąpiel. Woda powinna mieć temperaturę tylko o 2°C niższą niż temperatura ciała chorego.

W obniżaniu gorączki można wykorzystać również naturalny mechanizm obronny organizmu wiążący się z podwyższoną temperaturą. Wysoka ciepłota ciała wzmaga pocenie. Poprzez ten proces organizm próbuje się schłodzić. Warto zatem dostarczać choremu duże ilości płynów. Zamiast zwykłej wody można pić herbatę z miodem o działaniu przeciwgorączkowym albo napary ziołowe. Napotnie działają kwiaty lipy, owoce czarnego bzu, maliny czy szałwia.

Gorączka jest zjawiskiem naturalnym i nie należy jej zbijać, jeśli nie przekracza poziomu 39°C. Podniesiona temperatura ciała mobilizuje układ odpornościowy do walki z patogenami. Jeżeli jednak gorączka jest wysoka, warto sięgnąć po farmakologiczne i domowe sposoby na jej obniżenie. Co zrobić, gdy leki nie pomagają a podwyższona temperatura się utrzymuje? W takiej sytuacji niezwłocznie należy odwiedzić lekarza. Zaniepokojenie powinny wzbudzić też inne objawy towarzyszące gorączce – sztywność karku, zaburzenia oddychania i drgawki.